NATIONAL ASSOCIATION of UNDERWATER INSTRUCTORS jest światową organizacją nurkową, posiadającą europejski certyfikat zgodności programów szkoleniowych z normami europejskimi.
NAUI utworzone w 1959 roku w USA jest najstarszą organizacją nurkową typu non profit i drugą co do wielkości na organizacją nurkową na świecie. NAUI oferuje pełny zakres programów szkoleniowych: począwszy od Nurka Bezdechowego (Skin Diver) a skończywszy na kursach Instruktorskich oraz różnorodnych stopniach szkoleń specjalistycznych.
Szkolenia Techniczne NAUI to wielostopniowe i zaawansowane techniki nurkowe, nurkowania na różnych mieszankach gazowych, a także nurkowania wrakowe i jaskiniowe.
Historia NAUI
Historia Narodowego Stowarzyszenia Instruktorów Nurkowania to historia Idei i jej urzeczywistnienia w zgodzie z koncepcją czym powinno być prawdziwe nauczanie nurkowania.
Koncepcja Dive safety through education czyli "Bezpieczne nurkowanie poprzez edukację" została przyjęta przez tysiące ludzi, dla których nurkowanie to pasja, a nie tylko sposób spędzania wolnego czasu. Łączenie umiejętności bezpiecznego nurkowania z ochroną podwodnego środowiska naturalnego to cel, który przyświecał pionierom tworzącym NAUI. Dążenie do niego nie zawsze było łatwe, ale dawało dużo satysfakcji. Poniższa historia dokumentuje ludzką determinację, poświęcenie, cierpliwość, poszukiwanie drogi do rozwiązywania napotkanych trudności, skutecznego rozwiązywania nieustannie pojawiających się konfliktów oraz ostateczny triumf filozofii:
DIVE SAFETY THROUGH EDUCATION - BEZPIECZNE NURKOWANIE POPRZEZ EDUKACJĘ
Początki ery nowoczesnego nurkowania w Ameryce Północnej sięgają roku 1948. Jacques-Yves Cousteau, znany już wtedy podróżnik i badacz mórz, przekonał Rene Bussoz'a (właściciela sklepu Rene's Sporting Goods w Westwood w Kaliforni) aby sprowadził do sklepu pewną ilość "samodzielnych powietrznych aparatów oddechowych" (SCUBA - Self-Contained Underwater Breathing Aparatus), które Jacques nazwał Aqua-Lungs. Dotychczas eksploracje podwodnego świata były ograniczone do nurkowania na zatrzymanym oddechu, a sami nurkowie nazywali siebie "skin divers" - "bezdechowcy". "Bezdechowcy" polowali pod wodą na ryby i homary, a na zachodnim wybrzeżu USA wyławiali piękne muszle uchowców. Pojawienie się Aqua-Lungu otworzyło przed pasjonatami podwodnego życia zupełnie nowe możliwości. Z końcem 1960 roku popularną nazwą dla użytkowników aparatu Aqua-Lung stało się określenie Scuba Diver.
Powszechne stało się łowiectwo podwodne, choć jego niszczący wpływ na ekosystem wodny długo pozostawał niezauważony. Zainteresowaniem cieszyły się zawody w których zwyciężał ten, kto złowił największą rybę. Obecnie łowiectwo bezdechowe oraz takie ze sprzętem nurkowym (w dozwolonych obszarach akwenów wodnych) przeżywa renesans, ale tylko pod postacią odpowiedzialnej praktyki nurkowej. Biorąc pod uwagę rodzaj sprzętu i poziom ówczesnej wiedzy nurkowej, niektóre z tych rekordów stanowią do dziś rzeczywiste wyzwanie. Organizacje rejestrujące rekordy (np. Stowarzyszenie Łowiectwa Podwodnego w USA) nie odnotowują i nie publikują rekordów połowów wymierających czy zagrożonych gatunków.
Aqua-Lung pozwolił nurkom pozostawać pod wodą znacznie dłużej niż na własnym, zatrzymanym oddechu. Początkowo Rene Bussoz sprowadził do sprzedaży tylko 10 zestawów S.C.U.B.A. Znalazł nabywców i uznał, że rynek został nasycony. Jednakże w sklepach sportowych całego kraju odkryto, że na rynku jest spory popyt na nowatorskie urządzenie do oddychania pod wodą. Użytkownicy SCUBA szybko zorientowali się, jak ogromnym ułatwieniem w uprawianiu nurkowania jest ten wynalazek. Wieści o rewolucyjnym urządzeniu rozprzestrzeniały się błyskawicznie. Skromny sklep Rene's Sporting Goods wkrótce przekształcił się w U.S. Diver Company. Każdy, kto kupił aparat nurkowy mógł zanurkować, choć nauka użytkowania sprzętu odbywała się na własną rękę, metodą prób i błędów.
Sprzęt nurkowy lat 50-tych blednie przy współczesnej technice. Coraz mniej osób pamięta jak trudno było oddychać z automatów z dwoma wężami oddechowymi. Niektóre z nich wymagały specjalnych technik oczyszczania z wody w przypadku zalania podczas nurkowania. Jedynym dostępnym szkoleniem było lakoniczne pouczenie sprzedawcy, żeby nie zatrzymywać oddechu podczas wynurzania. Szkolenia nurkowe prowadzone były wyłącznie przez jednostkę wojskową Zespoły Niszczenia pod Wodą (Underwater Demolition Teams), z której powstały później słynne U.S. Navy SEAL, oraz przez Instytuty Oceanograficzne (w Scripp w Południowej Kalifornii i w Woods Hole w Nowej Anglii). W latach 50-tych jedynym miejscem wymiany doświadczeń i możliwości jakiegokolwiek treningu zwykłego człowieka były nowopowstałe kluby nurkowe. Wraz ze wzrostem ilości nurków rekreacyjnych pojawiła się potrzeba skodyfikowania procesu szkolenia.
W 1951 roku Jim Aucie Jr i Chuck Blakeslee rozpoczęli wydawanie magazynu "Skin Diver", który zmienił później nazwę na "Skin Diver Magazine". Poprosili oni Neal'a Hess'a aby poprowadził w ich piśmie szpaltę poświęconą nurkowaniu ze sprzętem. Nazwano go "Kącikiem instruktorskim". Niebawem, z pomocą grupy zapaleńców nowej aktywności podwodnej, Hess opracował założenia kursu szkoleniowego i certyfikował ich na Instruktorów. Rozpoczął również pisanie nowej kolumny w czasopiśmie o nazwie "National Diving Patrol" ("Krajowy Patrol Nurkowy") w której publikował nazwiska nowych Instruktorów Bezdechowych oraz Instruktorów nurkowania z Aparatem Nurkowym. Al Tillman, który wkrótce został Instruktorem NAUI Nr. 1, jako dyrektor wydziału sportu w Zarządzie Parków i Rekreacji rejonu Los Angeles (Los Angeles County Parks and Recreation) zbudował program szkolenia i certyfikacji nurków oraz nurków bezdechowych. Program sponsorowany był przez rejon Los Angeles. Bodźcem do pracy nad programem szkoleniowym była stale rosnąca liczba nurków pojawiających się w tym rejonie oraz troska o ich bezpieczeństwo. W liście z 1952 roku skierowanym do Dyrektora Parków i Rekreacji Paul'a Gruendyke'a napisał: "Coraz bardziej popularny w naszym rejonie staje się nowy sport - nurkowanie. Ostatnio, gdy nurkowałem w Palos Verder natknąłem się w wodzie na kilku nurków, którzy nie do końca zdawali sobie sprawę z tego, co robią; mieli z sobą jeden z tych nowych aparatów do oddychania pod wodą, które umożliwiają nurkom długie przebywanie pod powierzchnią. Proponuję, aby mój departament zajął się tym sportem i że będzie prowadził kursy nurkowe. Wierzę, że nurkowanie będzie się w przyszłości rozwijało, a my mamy obowiązek uczynić ten sport tak bezpiecznym, jak to tylko możliwe". Razem z Alem Tillmanem i Conradem Limbaugh'em w 1953 roku w Instytucie Oceanograficznym w Scripps studiował ratownik wodny z okręgu Los Angeles - Bev Morgan. Morgan niebawem stał się szanowanym instruktorem nurkowania rekreacyjnego i zasłynął ze swoich konstrukcji sprzętu nurkowego m.in. ze skonstruowania klasycznej już maski Kirby-Morgana. W kwietniu 1955 roku trzej studenci przeprowadzili pierwszy Kurs z Certyfikacją Instruktorów Nurkowania (1UICC) i założyli pierwszą na świecie cywilną nurkową agencję szkoleniową. Program szkoleniowy stworzony początkowo dla rejonu L.A. szybko zaczął wydawać tymczasowe certyfikaty instruktorom z całego kraju.
W latach 1958 -1961 telewizja publiczna nadawała cykliczny program "Sea Hunt" ("Podwodne Łowy") z udziałem prawdziwych gwiazd takich jak Lloyd Bridges (pierwszy Honorowy Instruktor NAUI) i Zale Perry, NAUI #A-12. Program spowodował olbrzymi wzrost zainteresowania podwodnym światem i przyczynił się do rozwoju nurkowania ze sprzętem jako nowatorskiej aktywności rekreacyjnej. Pojawiły się także pierwsze filmy i książki wydane przez J.Y. Cousteau i Hansa Hass'a, choć największą uwagę społeczeństwa w temacie nurkowania skupiał "Mike Nelson" a Zale Perry i Al Tillman połączyli program szkolenia z "podwodnym westernem" w swojej książce "Nurkowa Ameryka: Historia Nurkowania Sportowego". Została wytłoczona również płyta długogrająca z kursem nurkowania. Wewnątrz okładki albumu znajdował się następujący tekst - lekcja nurkowania: " 'POSŁUCHAJ W JAKI SPOSÓB' SERIA CARLTONA / 17 CZYTANYCH LEKCJI LLOYDA BRIDGES'A JAK NURKOWAĆ. Światowej sławy gwiazdor telewizji i ekspert sportów wodnych nauczy Cię jak zostać lepszym bezdechowym nurkiem. Jeżeli kiedykolwiek marzyłeś o zwiedzaniu podwodnego świata lub już spędziłeś w nim wiele godzin, to bardzo skorzystasz słuchając tego, co Lloyd Bridges mówi na tej płycie. Wielki aktor i nurek bezdechowy, w formie prywatnych lekcji, powie Ci wszystko, co wie na temat sztuki i wiedzy nurkowej umożliwiającej przebywanie w świecie ryb. Wszystko to, co istotne i praktyczne, czego sam się nauczył przez lata zabawy i ćwiczeń pod wodą."
Brodwayowski, a później filmowy i telewizyjny aktor Lloyd Bridges był wtedy uznaną gwiazdą TV silnie związaną ze środowiskiem wodnym. Umiejętnie łączył hobby z pracą zawodową. Zasłynął ze swojego entuzjazmu do nurkowań bezdechowych i nurkowań ze sprzętem. Równocześnie wykorzystywał każdą okazję, by grać w serialach, które umożliwiały mu nurkowanie i jednocześnie dostarczały gotówkę. Złośliwi mówili, że gotów był zapłacić za możliwość połączenia tych dwóch światów. Lloyd dobrze znał wodę i czuł do niej respekt. Płyta z lekcjami nurkowania stała się zapisem jego miłości, pasji i szacunku do wody, którymi chciał dzielić się z jak największą ilością odbiorców. "Dowiesz się o sprzęcie nurkowym. Nauczysz się zasad bezpieczeństwa. Nauczysz się jak oddzielić fikcję od prawdy o podwodnych zabójcach - rekinach, ośmiornicach, płaszczkach, murenach i innych stworzeniach. Nauczysz się jak mieć więcej przyjemności pod wodą i jak przeżyć, aby o tym móc opowiedzieć". Wszystko ubrane w formę troskliwych rad na płycie opracowanej dla początkujących i dla zaawansowanych nurków bezdechowych. "Tak, więc bierz fajkę, idź na plażę i pozwól Lloydowi Bridges'owi opowiedzieć Ci o tym podwodnym sporcie." Tekst nagrany przez Bridges'a został napisany został przez Williama Baradę, który w 1962 roku został pierwszym "afiliowanym" członkiem NAUI #A-1. Chwilę później pojawiły się kolejne publiczne agencje certyfikujące Instruktorów NAUI z Broward i Florydy. Swój program szkoleniowy (opracowany przez Johna C. Jones'a jr) rozpoczął Czerwony Krzyż, a w roku 1959 swój program opracowała YMCA.
W roku 1959 National Diving Patrol - Narodowy Patrol Nurkowy zmienił nazwę na Narodowe Stowarzyszenie Instruktorów Nurkowania (NAUI).
Hess, Blakeslee i Auxier zaplanowali główny kurs instruktorów nurkowania na następny rok. W sierpniu 1960 roku w Houston w Texasie odbyło się walne zgromadzenie Amerykańskiego Towarzystwa Podwodnego Świata (Underwater Society of America), na którym Neal Hess oficjalnie poprosił Al'a Tillman'a o zorganizowanie kursu instruktorskiego, a Tillman zaprosił do współpracy Johna C. Jones'a. Pierwszy ICC - Kurs Instruktorski NAUI odbył się w sierpniu 1960 roku w hotelu Shamrock Hilton w Houston i wzięło w nim udział 72 kandydatów. Po sześciu dniach, które nazwano "Piekielnym Tygodniem" 53 kandydatów ukończyło kurs uzyskując certyfikat i wraz ze szkolącą ich kadrą stali się pierwszymi Instruktorami Narodowego Stowarzyszenia Instruktorów Nurkowania NAUI.
Rok później, w październiku 1961 r. NAUI zostało zarejestrowane w stanie Kalifornia jako edukacyjna organizacja "non profit". Pierwszym Prezesem został Al Tillman, a Neal Hess został Sekretarzem Wykonawczym. Garry Howland (NAUI #13) zapytany ostatnio dlaczego założyciele wybrali status "non profit" odpowiedział: "To wszystko co wiedzieliśmy wtedy na ten temat. Ja byłem członkiem Stowarzyszenia Inżynierów Elektryków i Elektroników (IEEE) a Al był zapoznany z YMCA". Do pierwszego zarządu NAUI zostali wybrani: Al Tillman (NAUI#1), John C. Jones jr (NAUI#2), Neal Hess (NAUI#3), Garry Holland (NAUI#13), Jim Auxier (NAUI#A4) i James Cahill (NAUI#85). Został również powołany komitet doradczy, w którym znaleźli się: Kapitan Albert Behnke, Jr. Komandor George Bond, Kapitan Jacques-Yves Cousteau i Dr Andy Rechnitzer.
NAUI rozwijało się intensywnie. Głównie poprzez organizowanie ICC - kursów instruktorskich prowadzonych w dużych miastach Ameryki. Organizacja opierała się na ochotnikach i regionalnych liderach takich jak Garry Holland i John C. Jones w Stanach, czy Ben Davis (NAUI#101) w Kanadzie. Al Tillman zarządzał organizacją bezpośrednio ze swojego domu do momentu, gdy Jim Auxier i Chuck Blakeslee (NAUI#A34) wraz z magazynem "Skin Diver" zapewnili powierzchnię biurową i wynagrodzenie. Do szybkiego rozwoju i popularyzacji NAUI przyczynił się "Skin Diver Magazine", który w każdym wydaniu przeznaczał stronę poświęconą działalności nowopowstałej organizacji.
W 1967 roku Al Tillman opuścił Zarząd NAUI aby całkowicie poświęcić się rozwojowi swojego centrum nurkowego Underwater Explorer Society (UNEXSO) na Bahamach działającego od dwóch lat. Równolegle został powołany na nowo utworzone stanowisko Kierownika Wydziału Resortów (nurkowych) NAUI. Stowarzyszenie rozpoczęło wykorzystywanie lokalnych kierowników i liderów do organizowania i utrzymywania kontaktów ze swoimi członkami. W roku 1968 Art Ullrich NAUI#601 został zatrudniony na stanowisku Dyrektora Wykonawczego i przeniósł centralę NAUI do swojego domu w Grand Terrace w Kaliforni, następnie do biur w Colton. Pierwsza Międzynarodowa Konferencja Edukacji Nurkowej (skrót jej nazwy to ICUE zamieniony następnie na IQ) odbyła się w 1969 roku w Santa Anna College. Na wiele lat IQ stała się miejscem, gdzie spotykali się członkowie NAUI by wymienić poglądy i uczestniczyć w prezentacjach wykładów dotyczących umiejętności nurkowych, bezpieczeństwa, nauczania, fizjologii nurkowania, fizyki i innych prac naukowych związanych z życiem morza. W latach 70-tych NAUI dotarło na inne kontynenty. W 1970 roku odbył się Kurs Instruktorów Nurkowania NAUI ICC w Japonii, a dwa lata później NAUI Kanada zostało wyodrębnione jako oddzielna korporacja.
Pierwszy ICC (Instructor Certyfication Course) zorganizowany w Houston miał zaledwie trzech kandydatów. Drugi, zorganizowany w 1961 roku w Toronto pod kierownictwem Bena Davis'a NAUI #101 (numery 1-100 były wtedy zarezerwowane dla instruktorów z USA) zgromadził setki chętnych. Do 1979 roku NAUI certyfikowało ponad 5 000 instruktorów, rozszerzając swoją działalność na wiele krajów świata. W 1975 r John Hardy NAUI#1002 zastępując Arta Ullrich'a został pierwszym Dyrektorem Naczelnym NAUI. Hardy ustąpił ze stanowiska na rzecz Kena Brocka NAUI#1593 przychodzącemu z YMCA, a w 1981 roku stanowisko objął Marshall McNott. Marshall był pierwszym nienurkującym Dyrektorem Wykonawczym organizacji treningowej nurków. W tym samym roku centrala NAUI przeniosła się do nowych, większych lokali w Montclair w Kaliforni gdzie pozostawała do 1987 roku. W 1986 miejsce Marshalla McNott'a zajął Sam Jackson NAUI#2972. Jackson pracował w Zarządzie NAUI Kanada, otrzymując posadę w centrali przeniósł się na stałe do USA i pozostał na stanowisku do lat 90 - tych. W 1987 roku, po raz pierwszy w historii NAUI, Prezesem została kobieta - Nancy Guarascio NAUI#5008.
Do roku 1989 NAUI certyfikowało ponad 12 000 Instruktorów. Lata 90 były dla organizacji wielkim wyzwaniem. W 1995 roku Sam Jackson opuścił NAUI, aby kierować Stowarzyszeniem Sprzętu i Marketingu Nurkowego (Diving Equipment and Marketing Association), które rok wcześniej powstało z DEMA (Diving Equipment Manufacturers Association - Stowarzyszenia Producentów Sprzętu Nurkowego). W czerwcu 1995 NAUI zatrudniło Jim'a Bram'a na stanowisko Dyrektora, które później zostało przekształcone w stanowisko Prezesa. Nowy dyrektor rozpoczął kadencję od przekształceń i uczynił NAUI organizacją międzynarodową. To spowodowało, że w NAUI powstała strategia pomocy marketingowej dla jego członków poprzez licencjonowane centra serwisowe chroniące markę NAUI.
Do roku 1998 NAUI Worldwide powołało sieć dwudziestu centrów serwisowych. Wspomagały one rosnącą społeczność członków NAUI na całym świecie. Niezależne stowarzyszenia NAUI (powstałe głównie w latach 70 - tych) odeszły w stan spoczynku, a ich członkowie zostali zaproszeni do NAUI Worldwide tworząc jedno stowarzyszenie członkowskie, nauczające według jednolitych i międzynarodowych standardów.
NAUI, jako pierwsza na świecie organizacja nurkowania rekreacyjnego rozpoczęło w 1992 roku prowadzenie kursów Nitroxowych, przyczyniając się tym samym do unowocześnienia szkoleń i podniesienia bezpieczeństwa nurkowania. Z początkiem 1997 roku, trzymając się zasad przyświecających powstaniu NAUI, Stowarzyszenie opracowało i wydało Standardy nauczania nurkowania technicznego - coraz bardziej popularnej wśród członków NAUI praktyki nurkowej. W wyniku tych działań Instruktorzy i Liderzy NAUI uzyskali wsparcie swoich starań szkoleniowych zgodnych z pozycją NAUI jako światowego lidera w edukacji nurkowej. Działania te spowodowały efektywny rozwój organizacji. Wśród natłoku nowych organizacji prześcigających się w walce o zdobycie klienta NAUI pozostała wierna swoim zasadom. Nurkowie z całego świata zaczęli dostrzegać wagę Idei NAUI: BEZPIECZEńSTWO POPRZEZ EDUKACJĘ
Marka NAUI: JAKOŚĆ CZYNI RÓŻNICĘ
Jakość i wysoki poziom kształcenia wyróżnia członków NAUI spośród licznych organizacji, których czasem jedynym wyróżnikiem jest "bezpłatny numer i strona internetowa". W 1977 roku siedziba główna NAUI została przeniesiona do Tampy na Florydzie. W tym samym roku Zarząd NAUI został po raz pierwszy wzbogacony o członków z Europy i Azji. W latach 2000-2001 zakończył się proces reform i ożywienia Stowarzyszenia. NAUI wydało wielokrotnie nagradzany, doskonale skonstruowany oraz w pełni zintegrowany system szkoleniowo - treningowy nurków. Stowarzyszenie "upubliczniło" swój rekordowy w czterdziestojednoletniej historii dochód. Historii, którą przed laty rozpoczął skromny kurs instruktorski kilku pasjonatów nurkowania w uroczym Houston.
NAUI to nie tylko historia. To także przyszłość, a przede wszystkim ludzie. MY. Aktywni członkowie NAUI. Stowarzyszenie nieustannie rozwija się dzięki promocji BEZPIECZNEGO NURKOWANIA POPRZEZ EDUKACJę. Jego członkowie są znani i cenieni w całym środowisku nurkowym za wysoką jakość nauczania, indywidualne podejście do każdego studenta, a przede wszystkim troskę o bezpieczeństwo. Nieustannie pozostajemy prawdziwym stowarzyszeniem ludzi posiadających wspólne wartości i podzielających wzajemną wiarę, że zobowiązanie zawarte w naszym motto pomoże w prawdziwej realizacji jego sedna. Każdy moment jest odpowiedni, żeby podjąć nowe wyzwania, rozpocząć nowe życie, żeby przyłączyć się do NAUI. Właśnie teraz nadeszła odpowiednia chwila, żeby zostać Instruktorem lub Liderem NAUI. Twoja decyzja uzyskania prawa wstąpienia do NAUI będzie jedną z tych decyzji, z których zawsze będziesz dumny!